रूम फॉर अननोन

बिनभरवशाचा माणूस
चार भिंतीतलं स्वातंत्र्य अनुभवून
एकदा मोठमोठयाने हाका मारू लागला
फ्रीडम, फ्रीडम, तू इथे आहेस का ?

तू कोण आहेस ?
आहेस तरी का ?
आणि असलास कुठे तर
आत्ता इथे येशील का ?

कुणीच उत्तर दिलं नाही
काही सूक्ष्म, अदृश्य कण
हलले असतील इतकंच 
तरीही तो वेड्यासारखा-नाही! वेड्याप्रमाणेच
बोलू लागला

फ्रिडम, फ्रिडम ! मला काही विचारायचं आहे
काही सांगायचं आहे
मी इथे आहे, या भिंतीच्या आत
खरंच मी स्वतंत्र आहे का?


ठासून भरलेलं मन मोकळं करायला
शोधून सुद्धा कोणी सापडत नाही
पाय आहेत मला पण

हि जमीन मात्र त्यांची नाही

या भिंतीआड बसून मी काय करू?
उद्योग? का करू?
नाही केलं काही तर चालणार नाही?
काहीच नसण्याचं स्वातंत्र्य मला का नाही ?

वेळच वेळ आहे माझ्याकडे
तो कुणाचा आहे ? तो जात का नाही एकदाचा?
माझा आहे तर मला तो का नाही संपवता येत
संपवून पुन्हा का नाही मिळवता येत

इथे गप्प बसून कसा राहू
मला तोंड आहे
कान आहेत, धडधड करणारे यंत्र आहे
ते सर्व मला का बंद करता येत नाहीत?

या चार भिंतीत कुणी बघत नाही म्हणून
मी आपणच उद्योग केले
धागे जोडले कोळ्यासारखे
म्हणून मी एक कोळी आहे असं कसं मानू


या भिंतीपासून त्या भिंतीपर्यंत जाळी विणली
पण शेवटी जाणवून की त्या निर्जीव भिंतीच फक्त

तोडायला गेलो,गुरफटलो
आणि आता जाळ्यात भक्ष्य मीच बनलो आहे

मी स्वतःला भक्ष्यही का मानू
मग या चार भिंतींचा रखवालदार
मानू का स्वतःला?
मी असं मानायला पाहिजेच कशाला?

एकदा भिंती तोडायला गेलो
झिजून, झिजून फक्त एक ओरखडा आणू  शकलो
मग जेवढा उरलो तेवढा आता मागे सरलो
थकलो , आणि बसलो

आता कुणी पाहिजे बोलायला
माझ्याबरोबर चालायला
म्हणून तुला विचारत आहे
तू आहेस का? आणि असलास कुठे तर येशील का?

-जानेवारी २०१८