कोपरा

माझ्या मनाचा एक कोपरा शोधून काढला आहे
मीच, स्वतःला दुखः देण्यासाठीच फक्त
दुखः स्वतःला द्यावे, स्वतःचे घ्यावे
इतरांना त्याची झळ बसू नये इतके सोपे का ते आहे?

भावना कुजत ठेवल्यात मनात
सडलेल्या प्रतिमा, गोठलेले अनुभव, गाढलेल्या आठवणी
का नाही रुजत त्यात चिमण्यांच्या पंखांचा
अलवार, किरमिजी अतिसुखद स्पर्श?

का नाही दिसत त्यात वाऱ्यावर, अलगद पाण्यावर
सरकणारे मंद मंद वेगातील ते जहाज ?
का नाही ऐकू येत त्यात सुरेल सूर
किलबिलाटांचे, बीथोवेन पक्ष्याचे ?

का नाही त्यात मखमली पाठीच्या गुब्ब डोळ्यांच्या
गब्दुल मांजराचे पायात घोटाळणे ?

कोपरा फक्त अंधाराचा
गडद काळ्या कोठडीचा
नाही तिथे प्रकाश कसलाच
ना कोवळ्या पालवीचा, ना चांदण्याचा

तो कोपरा झाकावा, मिटून जावा
पण तो कोपरा झाकणे म्हणजे झाकणे स्वतःचे अस्तित्व
जिवंतपणाचे काळेभोर कृष्णविवर त्यास गिळून बसले आहे स्थित
तरीही कोपरा अजून राहिला आहे शाबूत