Wednesday, 7 June 2017

निष्क्रिय

मला काहीच करायचे नाही
काहीच नाही
क्षण क्षण काहीतरी करून
त्यांना घालवायचे  नाही
तसे ते जाणारच आहेत
(मी काही नाही केले तरी)

झाडे नाही लावायची
त्यांना पाणी नाही घालायचे
ती वाढतील जिथे वाढायची तिथे
त्यांना या जमिनीतून उपटून
त्या जमिनीत लावणारी
मी-मी म्हणणारी फुटकळ 'मी' कोण ?

मला फक्त असायचंय
राहायचंय (निष्क्रिय)
पण असू देणार नाही कुणी
किंवा असू देणार नाही माझीच मी

डोळे  सताड उघडे टाकून
पाडायचंय त्यांच्यात
सूर्याचं प्रतिबिंब
ज्याने जळून राख होईन

कान देऊन ऐकायचंय
कारुण्यमय गीत त्या पक्ष्याचं
ज्यामुळे तो पक्षी
बनून उडून जाईन

त्वचेची रंध्र रंध्र
खुली करायचीत
वारा अंगावर घेण्यासाठी
ज्यामुळे वारा होईन 
त्याच्याबरोबर तरंगत राहीन

पाणी रंध्रा-रंध्रात झिरपू दे
म्हणजे विरघळून जाईन
वाहत जाईन
मातीत मुरुन राहीन

हि विलक्षण आर्तता
'विश्वाचे आर्त माझ्या मनी प्रकाशले'
म्हणणाऱ्या ज्ञानेश्वरांना  शब्दांत गवसली
मी कुठून आणू ती शब्दात !
या  कपाळी करवंटी करंटी
आणि दातखिळी तोंडी




-७-जून -२०१७ 











No comments:

Post a Comment