अनटायटल्ड पोएम चार

मी आज हास्यास्पद झालो, असं ऐकलं आणि धावलो
तसा मी अनाकलनीय वाटतो
पण मी तसा नाही, खूप साधासुधा आहे हो मी !
पटत नसेल तर चिमणीला विचारा

तुम्हाला मी आकळत नाही
म्हणून मला किती विशेषणं पडतात
शॉकिंग, अकाली, करूण, चटका लावणारा
विदारक.

पण आज मी हास्यास्पद झालो
म्हणून गपचूप तिथे गेलो
कानोसा घेतला तर
आजूबाजूचे चुकचुकत होते

काही कुजबुजत होते
काही तर मला
आतूनच हसत होते
उगाच नसती थेरं, म्हणत होते

सुखासुखी असलेलं आयुष्य
लोकांना,
घास मिळवण्याची धडपड
आणि याना हे सुचतं

नीट मन लावून जगता येत नाही?
जीवनाचा साधा व्यवहारसुद्धा कळत कसा नाही?

कसलं टेन्शन, कसली भ्रांत
काल हसतखिदळत होती ही व्यक्ती
ना जबाबदारी,
ना कसली खंत

रात्री फोनवरही बोलली तासभर
म्हणाली दूध नासलं
आता दूध नासलं
हे काय कारण झालं?

कानोसा देऊन मी हे ऐकलं आणि संतापलो
धडधडत गेलो आणि मेलेल्या व्यक्तीच्या
बकोटीला धरून सणसणीत कानाखाली लावली
ती खाली पडली, उठून तिने तरीही मला गच्च मिठी मारली

भांबावून गेलो, क्षणभर थांबलो
कारण विचारलं तिला
म्हणाली, जबाबदारी पेलवत नाही
विचारलं कसली ? तर म्हणाली जगत राहण्याची

मी वैतागलो, का असं केलंस?
मला उगाच हास्यास्पद ठरवलंस
म्हणाली, लोकंच ती,
त्यांचं काय मनावर घ्यायचं

कुणी चुकचुकणार, कुणी हळहळणार, कुणी हसणार
त्यांच्या बोलण्यावरून का आपण ठरवणार

चाल जाऊ आता बरोबरच
जेव्हा तेही तुझं बोट धरून येतील 
तेव्हा मलाच काय
ते तुलाही विसरतील

मी म्हणालो, पण तुला काय घाई मला भेटण्याची?
म्हणाली एकटं वाटत होतं मला
वैतागलो, म्हणालो, तुला एकटेपणा वाटत असला तरी 
मला नको कुणाची सोबत

नाही लागत कुणाची साथ, मी एकटाच बरा
चिमणी कशी सुईसायडल जम्प मारते ,पण मला न भेटता, ती भुर्रकन वर जाते
अलगद, तिला ओळख आहे माझी, तिला तरी विचारायचंस
आज तुझ्या मुर्खपणामुळे मी हास्यास्पद ठरलो खरा

-कांदिवली, मुंबई, १-डिसेंबर २०१६